Τα οφέλη της στη γυναίκα με διαβήτη
Η λαπαροσκοπική χειρουργική αποτελεί μια σύγχρονη ιατρική τεχνική, η οποία βρίσκει εφαρμογή σε πολλές χειρουργικές ειδικότητες τα τελευταία χρόνια. Σκοπός της είναι η επίτευξη του ιδίου ή και καλύτερου διαγνωστικού και θεραπευτικού αποτελέσματος με αυτό της κλασικής ανοιχτής χειρουργικής, δια μέσω τομής στην κοιλιακή χώρα.
Η συμβατική ανοιχτή μέθοδος χρησιμοποιεί τομές μήκους δέκα περίπου εκατοστών ή και μεγαλύτερες, οι οποίες δίνουν τη δυνατότητα στον χειρουργό να δει με τα γυμνά του μάτια τα εσωτερικά όργανα και να χρησιμοποιεί τα χέρια του για να πραγματοποιήσει τη χειρουργική θεραπεία που επιθυμεί, όπως για παράδειγμα την αφαίρεση της μήτρας, ινομυωμάτων και ενδομητρίωσης στον τομέα της γυναικολογίας. 
Οι τομές αυτές συγκλίνουν στο τέλος της επέμβασης, συνήθως με χειρουργικά ράμματα. Στην αντίθετη περίπτωση, στη λαπαροσκοπική χειρουργική δεν γίνονται τέτοιου είδους μεγάλες τομές, παρά μόνο μικρές τομές συνήθως μισού με ενός εκατοστού. Δια μέσου αυτών πραγματοποιείται η επέμβαση με ειδικά χειρουργικά εργαλεία και η εικόνα προβάλλεται μέσω κάμερας σε οθόνες. Τα προτερήματα αυτής της μεθόδου είναι η μεγεθυμένη υψηλής ευκρίνειας εικόνα, που δίνει τη δυνατότητα στον χειρουργό να κάνει τη διάγνωση παθήσεων με ακρίβεια και να τις θεραπεύσει καλύτερα.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού είναι η περίπτωση της ενδομητρίωσης. Η ενδομητρίωση αποτελεί συχνή σχετικά πάθηση του γυναικείου πληθυσμού, όπου περίπου μία στις επτά γυναίκες αναπτύσσουν μικρές ή μεγάλες εναποθέσεις ενδομητρικού ιστού (του ιστού δηλαδή που αποπίπτει από τη μήτρα κάθε μήνα για να εμφανιστεί η περίοδος στον κόλπο) στα εσωτερικά όργανα της κοιλιακής τους χώρας. Τα συνηθέστερα συμπτώματα της ενδομητρίωσης είναι ο πόνος κατά την περίο δο, κατά τη σεξουαλική επαφή, ο πόνος στη μέση και κάποιες φορές η υπογονιμότητα. Η λαπαροσκοπική προσέγγιση επιτρέπει διάγνωση και θεραπεία σε περιπτώσεις όπου η κλασική μέθοδος του ανοικτού χειρουργείου δεν θα είχε αποτέλεσμα, αφού η ενδομητρίωση σε αρχικό στάδιο δεν είναι πάντα ευδιάκριτη στο ανοικτό χειρουργείο. Το αποτέλεσμα είναι οι γυναίκες, συνήθως αυτές, να υποφέρουν για χρόνια και να έχουν προβλήματα γονιμότητας, τα οποία θα μπορούσαν να έχουν λυθεί με τη λαπαροσκοπική αντιμετώπιση της νόσου.
Εκτός όμως της καλύτερης χειρουργικής εικόνας, η λαπαροσκόπηση στη γυναικολογία φέρει πλεονεκτήματα στην ασθενή άμεσα (κατά τη διάρκεια του χειρουργείου και της νοσηλείας της ασθενούς) αλλά και μακροπρόθεσμα και έμμεσα (μέσω αποφυγής συμφύσεων). Ο μετεγχειρητικός πόνος της ασθενούς είναι κατά πολύ μειωμένος, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να μπορούν να βγουν από το νοσοκομείο και μεταβούν σπίτι τους την ίδια ή την επόμενη μέρα του χειρουργείου (ανεξαρτήτως σοβαρότητας χειρουργείου) σε αντίθεση με τις τρεις με επτά ημέρες παραμονής τους στο νοσοκομείο μετά από το κλασικό χειρουργείο. Η ανάρρωση της ασθενούς στο σπίτι και η επιστροφή της στην εργασία της είναι επίσης πιο γρήγορη. Το λαπαροσκοπικό χειρουργείο είναι εξίσου ασφαλές και συνοδεύεται από λιγότερη απώλεια αίματος σε σύγκριση με το ανοιχτό. Λόγω των μικρών τομών στην κοιλιά αποφεύγεται η εκτεταμένη τοπική αντίδραση των ιστών και συνεπώς δημιουργούνται λιγότερες μετεγχειρητικές συμφύσεις.
Οι παραπάνω παρατηρήσεις είναι χαρακτηριστικές στην αφαίρεση των ινομυωμάτων της μήτρας, καλοηθών όγκων που παρατηρούνται μέχρι και σε μία στις τρεις γυναίκες της αναπαραγωγικής ηλικίας και σχετίζονται με βαριές περιόδους και υπογονιμότητα. Η λαπαροσκοπική αφαίρεση των ινομυωμάτων συνεπώς αυξάνει την πιθανότητα τεκνοποίησης και θεραπεύει τις προβληματικές περιόδους, με μικρότερη απώλεια αίματος κατά τη διάρκεια του χειρουργείου και τη δημιουργία λιγότερων συμφύσεων από ότι στα ανοιχτά χειρουργεία με κλασικές (λαπαροτομία) αλλά και μικρότερες ακόμα τομές (μινιλαπαροτομία). Τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής χειρουργικής, όπως η έγκαιρη διάγνωση, η απουσία αιμορραγίας, καθώς και η ταχύτερη και ασφαλέστερη μετεγχειρητική πορεία κάνουν τη συγκεκριμένη μέθοδο ιδανική στην περίπτωση του διαβήτη και ιδιαίτερα όταν ο διαβήτης είναι αρρύθμιστος, ή όταν υπάρχει υπέρβαρο. Στατιστικά αναφέρεται ότι ο συνδυασμός διαβήτη και υπέρβαρου αυξάνουν το ποσοστό ανάπτυξης καρκίνου της μήτρας και υπερπλασίας του ενδομητρίου. Επίσης, αναφορικά με τις γυναίκες (έφηβες ή νεαρές γυναίκες), οι οποίες ενδιαφέρονται για την αισθητική πλευρά, η λαπαροσκοπική μέθοδος δεν αφήνει τις τομές των παλαιών χειρουργείων.
Αποφεύγεται επίσης κάθε δυσκολία μετεγχειρητικής ανάρρωσης. Έχουμε, λοιπόν, στα χέρια μας μια χειρουργική μέθοδο, που τα τελευταία 25 χρόνια εξελίσσεται και πλέον παρέχει πολλά πλεονεκτήματα στις ασθενείς και η οποία έχει σαφώς ξεπεράσει τα κλασικά χειρουργεία με μεγαλύτερες τομές.
Τεύχος 28 σελίδα 32 Πατήστε εδώ
