Από την παιδική ηλικία αρχίζουμε να ασχολούμαστε με τα ομαδικά αθλήματα, νιώθοντας και απολαμβάνοντας τη χαρά της διασκέδασης της ψυχαγωγίας και της κοινωνικοποίησης. Ένα από τα ομαδικά αθλήματα, που κεντρίζει το ενδιαφέρον των παιδιών, είναι και το άθλημα της πετοσφαίρισης (βόλεϋ). Χιλιάδες παιδιά, νέοι και μεγάλοι ασχολούνται με το βόλεϋ σ΄ όλο τον κόσμο χειμώνα – καλοκαίρι, γιατί το βόλεϋ είναι ένα άθλημα, που μπορεί να παιχτεί σε ανοικτά και κλειστά γήπεδα, αλλά και στην παραλία.
Ιστορικές πληροφορίες
Η πετοσφαίριση επινοήθηκε το 1895 από τον Αμερικανό καθηγητή Γουίλιαμ Μόργκαν, που εργαζόταν στο παράρτημα της ΧΑΑΝ του Χόουλιοκ στην πολιτεία της Μασαχουσέτης των ΗΠΑ, στην προσπάθειά του να δημιουργήσει ένα ομαδικό παιχνίδι κλειστού χώρου, χωρίς τον κίνδυνο τραυματισμών. Αρχικά το ονόμασε «μινονετ». Το όνομα βόλεϊ δόθηκε αργότερα. Το νέο άθλημα διαδόθηκε πολύ γρήγορα, μέσω των παραρτημάτων της ΧΑΑΝ, σε όλες τις πολιτείες της Αμερικής και στην Ευρώπη, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, από τους αμερικανούς στρατιώτες.
Στην Ελλάδα οι πρώτες ομάδες βόλεϊ εμφανίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας 1910-20 στη Θεσσαλονίκη από τη Χ.Α.Ν.Θ. και στη Σμύρνη από τον Πανιώνιο. Για πολλά χρόνια το άθλημα ανήκε στον ΣΕΓΑΣ, ο οποίος διοργάνωνε τα σχετικά πρωταθλήματα. Το 1970 ιδρύθηκε η Ελληνική Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης (ΕΟΠΕ).
Σκοπός του παιχνιδιού
Σκοπός του παιχνιδιού είναι να περάσει η μπάλα πάνω από το φιλέ και να ακουμπήσει στο γήπεδο του αντιπάλου, ή να αναγκαστεί ο αντίπαλος να την πετάξει εκτός γηπέδου.
Για να πετύχει το σκοπό αυτό η κάθε ομάδα έχει δικαίωμα να κάνει τρεις μπαλιές με οποιοδήποτε μέρος του σώματος. Το μπλοκ δεν υπολογίζεται στις επαφές της ομάδας. Ο ίδιος παίκτης δεν έχει δικαίωμα να κάνει δύο συνεχόμενες μπαλιές. Επίσης, μετά από κάθε χτύπημα η μπάλα πρέπει να αναπηδήσει, δηλαδή δεν μπορεί να κρατηθεί από τον παίχτη (πιαστό). Οι διαιτητές είναι λίγο πιο ελαστικοί, όταν γίνεται πιαστό στην πρώτη επαφή της μπάλας (αυτό βέβαια σε μικρότερες κατηγορίες).
Σύνθεση ομάδας
Η κάθε ομάδα πετοσφαίρισης αποτελείται από έξι παίκτες. Επίσης, μπορεί να έχει μέχρι έξι αναπληρωματικούς, έναν προπονητή, το βοηθό του και φυσιοθεραπευτή. Στο ξεκίνημα κάθε σερβίς οι έξι αγωνιζόμενοι παίκτες πρέπει να βρίσκονται μέσα στο γήπεδο και σε συγκεκριμένες θέσεις. Είναι τρεις στην επιθετική ζώνη (μπροστά: αριστερά, κέντρο, δεξιά) και τρεις στην αμυντική ζώνη (πίσω: αριστερά, κέντρο, δεξιά). Εξαιρείται ο παίκτης που εκτελεί το σερβίς.
Οι παίκτες, που βρίσκονται στην αμυντική ζώνη, δεν επιτρέπεται να εκδηλώσουν επιθετικό χτύπημα πατώντας στην μπροστινή ζώνη από ύψος μεγαλύτερο του φιλέ. Κάθε φορά, που η ομάδα τους κερδίζει το σερβίς, οι παίκτες μετακινούνται κατά μία θέση προς τα δεξιά, κατά τη φορά των δεικτών του ρολογιού. Έτσι, σταδιακά, όλοι οι παίκτες παίζουν σε όλες τις θέσεις. Σε περίπτωση αλλαγής ο παίκτης, που βγαίνει, μπορεί να επανέλθει μόνο στη θέση του παίκτη, που τον αντικατέστησε. Στην κατηγορία του ΜΙΝΙ αγωνίζονται ανάλογα με την ηλικία 4 ή 3 αθλητές/τριες.
Το άθλημα της Πετοσφαίρισης είναι ένα από τα κορυφαία ομαδικά αθλήματα. Το άθλημα αυτό, μέσω της φυσικής αγωγής, αναπτύσσει και τελειοποιεί τις φυσικές, ψυχικές και πνευματικές ικανότητες των αθλουμένων. Το παιχνίδι περιέχει απλές κινήσεις, που ο καθένας μπορεί να τις βελτιώσει, αλλά και σύνθετες, που απαιτούν άριστη φυσική κατάσταση και ιδιαίτερες διανοητικές ικανότητες. Οι προγραμματισμένες ενέργειες, η τήρηση των κανονισμών, η ανάγκη για αλληλοβοήθεια και η επιθυμία για νίκη, καλλιεργούν ικανότητες όπως: ομαδικότητα, υπομονή, αποφασιστικότητα, αυτοπειθαρχία κοινωνικότητα. Το άθλημα της πετοσφαίρισης είναι το μοναδικό ομαδικό άθλημα, που από τη φύση του δεν γεννά οξύτητα, διαπληκτισμούς, βία, γιατί η κάθε ομάδα παίζει στην δική της πλευρά του γηπέδου.
Είναι, επίσης, ένα απόλυτα ομαδικό άθλημα, μιας και δεν στηρίζεται ποτέ σε έναν παίκτη – στάρ, που μπορεί να πάρει το παιχνίδι επάνω του, αλλά αντίθετα απαιτεί την κατάθεση των σωματικών και ψυχικών δυνάμεων όλων των αθλητών και το αποτέλεσμα (νίκη ή ήττα) είναι η συνισταμένη της συλλογικής προσπάθειας. Η πετοσφαίριση είναι ένα άθλημα, που απαιτεί ευστροφία, εγρήγορση, φαντασία και υγιή πρωτοβουλία. Στον αγώνα ο αθλητής της πετοσφαίρισης, «άνθρωπος μεταξύ ανθρώπων», αντιλαμβάνεται τα όρια των δυνατοτήτων του, «μετρά» τις δυνάμεις του και προσπαθεί να ανεβάσει το επίπεδό του λίγο ψηλότερα. Το βόλεϊ χωρίζεται σε τρία πολύ βασικά αγωνιστικά επίπεδα. Τα Ολυμπιακά αγωνίσματα βόλεϊ: σάλας (παίζεται σε κλειστά γυμναστήρια και σε ανοικτά γήπεδα) και μπήτς βόλεϊ (αγώνες στην άμμο), καθώς και το βόλεϊ καθιστών ατόμων (sitting volley), που συγκαταλέγεται στα Παραολυμπιακά αθλήματα και wαγωνίζονται αθλητές με κινητικές αναπηρίες.
Συμπέρασμα
Από όλα, όσα έχουμε αναφέρει, συμπεραίνουμε ότι, το βόλεϊ είναι:
• ένα άθλημα, με το οποίο μπορούν να ασχοληθούν από παιδιά 6 ετών μέχρι ενήλικες.
• ένα άθλημα, που μπορεί να παίζεται σε υψηλό αγωνιστικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο ερασιτεχνικό.
• ένα άθλημα, που μπορεί να παίζεται για ψυχαγωγία και διασκέδαση και, ειδικά το μπήτς βόλεϊ, τους καλοκαιρινούς μήνες
• ένα άθλημα που μπορούν να το παίξουν και άτομα με κινητικές αναπηρίες, αλλά και άτομα, που αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα υγείας (π.χ. σακχαρώδη διαβήτη). Στο αγωνιστικό μέρος του αθλήματος υπάρχουν πολλοί αθλητές, που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, που συμμετέχουν χωρίς κανένα πρόβλημα και μάλιστα διακρίνονται φροντίζοντας πάντα να προσαρμόζουν τη θεραπεία τους (γεύματα και φαρμακευτική αγωγή) σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού τους.
Το βόλεϊ, λοιπόν, είναι μια θαυμάσια προετοιμασία και άσκηση ζωής περιεκτικής σε νόημα και αξίες.
Τεύχος 33 σελίδα 48 Πατήστε εδώ
){kind=link}